यीनै हुन आसा नेपालकी अध्यक्ष बिमला थापा जस्को पहलमा तिन दर्जन भारतीय बेश्यालयबाट उद्धार गरी ल्याइएको चेलीहरुको भबिश्यको जिम्मेवारी काँधमा बोकेर हिडीरहेकी छन् । सयौलाई उद्धार गरीसक्नु भयो तर मिडीयाहरुले देखेनन यि पर्दा पछाडीकि आर्की अनुराधालाई
रबिन प्रसाद थपलिया
ललितपुरको गोदावरी स्थीत सुनसान गाँउको पुछारमा दुईवटा भवनहरु न कुनै साइनवोर्ड नै राखिएको छ । गाडिको ब्रेक अचानक लाग्छ गाडीमा रहनु भएकी बिमला दिदीले भन्नुभयो लौ ओर्लीउ यही हो हाम्रो गन्तव्य । भवनको आँगनमा राखिएको सानो पिङमा एक छिन बसीयो त्यहाँ बिमला दिदीले आसा नेपालको ’boutमा मलाई सामान्य जानकारी दिनुभयो । उहाँको हाउभाउ र सँस्था प्रतिको जीम्मेवारी भावलाई उहाँको मुहारले छर्लङग पारीरहेको थियो । सँस्थामा बस्ने दिदीबहिनीहरु बिमला दिदीलाई आमा भन्दै ढोग गदै थिए उहाँले आर्शिवाद भन्दै अभिबादन र्फकाइरहनु भएको थियो ।
केहिबेर पछि बिमला दिदीको आग्रहमा उहाँको कोठामा पसेँ । मलाई उहाँले भेटघाट र सँस्था हेर्नको निम्ती बोलाउनु भएकाले म कुनै तयारी बिनानै सँस्थामा पुगेको थिए । यति ठुलो भवनमा राखिएको सँस्था भित्र सुन्दर सजावट होलान, प्रमाणपत्र र प्रसंसापत्रहरुको डंगुर होलान भन्ने लागेको थियो तर मेरो त्यो मनोभावना एकै छिनमा झुट्टो साबीत भयो । ति सारा चिज केहि थिएनन् । अतिथीहरुको स्वागतका निम्ती सोफाहरु राखिएका थिए कुनामा एउटा टेवल र कुसी थियो भित्तामा उद्धार गरेर ल्याइएका दिदीबहिनीहरुका फोटोहरु टाँसीएका थिए ।
मेरो पत्रकारीता यात्राको क्रममा मैले धेरै यस्ता भवन र अफीसहरु चाहारेका थिए बिदेशीले पत्याएका त्यस्ता अफिसहरु धेरै लगानी गरेर सिँगारीएको हुन्थे । तर यहाँ मैले केहि देखिन् । यत्रो अफीसको कोठामा कम्प्युटर समेत थिएन् ।
aasa Nepal child home
आसा नेपाल के हो ?
आसा नेपाल भारतीय बेश्यालयमा बेचिएर नारकीय जिवन बिताई उद्धार गरेर ल्याइएका तिन दर्जन बढी नेपाली दिदी बहिनीहरु र उनका बालवच्चाहरुको आश्रय स्थल रहेछ । यहाँ बस्नका निम्ती दुई वटा भवनहरु रहेछन् एउटामा उद्धार गरेर ल्याइएका दिदीबहिनीहरु र आर्को भबनमा उनिहरुका बालबच्चहर राखिएको रहेछ । एउटा व्यवस्थीत र अत्यन्त शान्त बाताबरण जहाँ काठमाण्डौको सुन्दर दुश्यहरु पनि हेर्न सकिने । कुराकानी अगाडी बढने क्रममा बिमला दिदीले सँस्थाको ’boutमा धेरै करा बताँउनु भयो । सँस्था स्थापना पछि सँस्थामा धेरै उथलपुथलहरु भएका रहेछन् श्रीमानले सँस्थाको सम्पत्ती हिनामीना गर्ने अवस्था भएपछि उहाँले श्रीमानसँग डिभोर्स समेत गर्नुपरेको रहेछ । समाज सेवाको खोल ओडेर पैसा कामाउने र हरीया डलर पचाउनेहरु मात्र यहाँ छैनन चाहे आफना सबै खुसी तथा ऐस आराम त्यागेर निश्वार्थ रुपले समाजसेवा गर्न पछि नपर्ने यस्ता हृदय भएका मानीसहरु पनि नेपालमानै छन भन्ने बिमला दिदीको यो कार्यले प्रमाणीत गर्दछ । सँस्थाको मुद्धा लामो समय सम्म चलेकाले सँस्थामा सहयोग गर्ने बिदेशीले समेत उहाँलाई साथ दिएनछन तै पनि उहाँले ति दिदीबहिनीहरुलाई जस्ताको टहरो मुनी बास दिएर डोनेसनबाट जम्मा भएको चामल र तरकारी दाउरामा पकाएर कयौरात सुताएको अनुभब बिमला दिदीले सुनाउनु भयोे । समाजसेवा गाहो काम हो गरेपनि जस नपाउने नगरेपनि अपजस पाउने यस्ता थुप्रै तितो यथार्थ बिच पनि बिमला दिदीले हिम्मत हानु भएनछ । हाल सँस्थाको गोदावरीमा आफनै भबन रहेछ ६ रोपनी जग्गा पनि रहेछ । सँस्थाको जग्गामा एउटा सुबिधा सम्पन्न हल बनाउने र बच्चाहरु राख्ने भवनमा तथा छाप्ने समेत सोच रहेको बिमला दिदीले सुनाउनु भयो ।
अनौपचारीक कुराकानीको क्रममा उहाँले धेरै दुखद बिगतका घटनाहरु सुनाउनु भयो । सँस्थाका ति चेलीहरुको भबिश्यको निम्ती उहाँले कयौ दिन खाना खान पाउनु भएन, कयौ रात सुत्न समेत पाउनु भएन साथै उचारको क्रममा आफनो मुटुको टुक्रा छोरालाई १९ बर्षको उमेरमा गुमाउनु भएछ । तर पनि उहाँले हिम्मत हार्नुभएनछ निरन्तर समाजसेवा त्यसमाथी पनि निश्वार्थ समाजसेवा गदै आउनु भएको छ ।
यति लामो समाजसेवा गरे पनि उहाँसँग मिडीयामा गएर अन्तरबार्ता दिएको अनुभब छैन । उहाँ भन्नुहुन्छ म नाम भन्दा पनि काममा बिश्वास गर्ने व्यक्ति हुँ त्यसेैले नत म मिडीयामा गए न त कसैले इनाम र सम्मान दिएला भनेर चाहादै हिडे मात्र यिनै चेलिहरुको भबिश्यको निम्ती निरन्तर लागिरहेँ ।
बिमला दिदी तपाँईलाई सम्मान हामी गर्दछौ जस्ले सँस्थाको निम्ती भनेर आफनो सारा खुसी त्याग्नु भयो चाहनु भएको भए तपाँईले धेरै सुखसयल गर्न सक्नु हुने थियो । तर ति अवोध चेलीहरुको निम्ती निरन्तर भोक, तिर्खा नभन्दै अहोसात्र लागि रहनु भयो तपाँईलाई हामी साँडे दुई करोड नेपालीको सलाम ।
caption id=”attachment_2091″ align=”alignleft” width=”570″ caption=”आसा नेपालले उद्धार गरी ल्याएर आश्रय दिइरहेको महिला दिदी बहिनीहरु “]
[/caption]
उद्धार गरिएकी चेलीको नमीठो बिगत
सुन्दर बाताबरण, तन्दुरुषत देखिने ति दिदीबहिनीहरु भित्रको बिगत भने अत्यन्त दुख थियो ।
कुराकानीकै क्रममा बिमला दिदीले एक अधवैसै दिदीसँग मेरो परिचय गराउनु भयो । जो यो सँस्थामा बिगत ९ बर्ष देखि बस्दै आउनु भएको रहेछ । उहाँले भारतको बेश्यालयमा पुगेर यस सँस्था सम्म र्फकदाँको ति दुखद क्षणहरु मलाई यसरी सुनाउनु भयो ।
उहाँ सानोमानै छँदा मागी बिबाह भएको रहेछ । बिबाह पछि उहाँलाई छाहारे रोग लागेछ र श्रीमानको पनि मानसीक अवस्था ठिक नभएपछि उहाँ काठमाण्डौ आउनु भएछ । छहारे रोग लागेकाले समाजले पनि उहाँलाई अपहेलीत गर्ने गरेकाले उहाँको कान्छी आमा पटीको दाईले राम्रो उपचार हुन्छ भनेर उहाँलाई भारत पुर्याएछन् । उपचारको निम्ती भनेर लगेकाले उहाँ ढुक्क हुनु भएछ त्यस माथी पनि आफनै दाजु किन बिश्वास नगर्ने तर ति नरपशुले बिचरीलाई त्यहाँ तिस हजार भारतीय रुपयाँमा बेचेर नेपाल र्फकिएछन् । त्यस पछि उहाँले दैनिक दर्जन भन्दा बढी ग्राहकलाई सन्तुष्ट बनाउनुपर्ने, साउनीले भनेको मान्नु पर्ने नमानेमा शारीरीक तथा मानसीक यातना समेत दिने गरेको बताउनु भयो । भारतीय बेश्यालयमा बषौसम्म नारीक जीवन बिताँउदै आउनु भएको उहाँलाई आसा नेपाल तथा बिमला थापाको पहलमा नेपालमा उद्धार गरेर ल्याएको रहेछ । त्यस पछि उहाँले यस सँस्थामा रहेर बिभिन्न सामाजीक कार्यहरुमा समेत बिमला दिदीलाई सघाउदै आउनु भएको रहेछ ।
त्यस्तै आजै आस नेपालले समाजमा पुनस्थापन गरीएकी एक जना चेलीसँग पनि मैले भेटने अवसर पाँए । उहाँ भारतीय बेश्यालयमा बेचिएर आसा नेपालद्धारा उद्धार गरीएकी नेपाली चेली हुनुहुदो रहेछ । सँस्था तथा बिमला दिदीको व्यक्तिगत पहलबाट उहाँले सात्दोबाटोमा बुटीक चलाउनु भएको रहेछ । आफुलाई एचआइभीबाट संक्रमीत भएपनि उच्च मनोबलका साथ उहाँले सो बुटीकमा अन्य चेलीहरुलाई समेत साडीमा बुटा भर्ने, कुर्तासलवार मा बुटा भर्ने जस्ता तालिम समेत दिनु भएको रहेछ । उहाँले आधार्दजन नारीहरुलाई रोजगारी समेत दिनु भएको रहेछ । एचआइभी सँक्रमीत भएपनि उहाँले देखाउनु भएको यो हौसला र आत्मबिश्वासलाई हामीले प्रसंसा गनै पर्दछ ।
क्रमश ः
अग्निबाँण, समाचार र बिचारको अग्नि 